ΤΑΥΡΟΚΑΘΑΨΙΑ- ΜΙΝΩΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
ΤΑΥΡΟΚΑΘΑΨΙΑ
ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΖΗΛΕΨΕ ΤΗ ΔΟΞΑ ΤΗΣ ΡΕΠΟΥΣΗ
Από τις πιο εντυπωσιακές εικόνες του Μινωικού πολιτισμού είναι εκείνες με τους καλογυμνασμένους νέους να εκτελούν επιδείξεις ακριβείας πάνω σ’ ένα υπερμεγέθη και θηριώδη ταύρο.
Πρόκειται για τα ταυροκαθάψια, ένα θαυμαστό και επικίνδυνο τελετουργικό άθλημα, στοιχείο της Μινωικής λατρείας στο οποίο συμμετείχαν νέοι και νέες, επιδεικνύοντας τις καταπληκτικές ικανότητές τους να ίπτανται με ακρίβεια στο σώμα του άγριου ταύρου.
Το περίεργο είναι ότι ενώ θεωρούνται από τους πάντες ιδιαίτερο στοιχείο του Μινωικού πολιτισμού, παρουσιάζεται μια τουλάχιστον καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών να αποπειράται να αμφισβητήσει και να αποδομήσει αυτό το μοναδικό κομμάτι της ευρύτερης ελληνικής ιστορίας μας.
Σε άρθρο της κυρίας Ελένης Βακεθιανάκη δημοσιευμένο στο διαδίκτυο (ο σύνδεσμος στα σχόλια), παρουσιάζονται οι αιρετικές θέσεις της Δ/ντριας του Τομέα Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθηγήτριας Ελένης Μαντζουράνη
Τι ακριβώς ισχυρίζεται η εν λόγω καθηγήτρια;
- …«δεν τελούνταν καθόλου ταυροκαθάψια και ήταν ένα εικονογραφικό θέμα… διότι πάρα πολλές από τις παραστάσεις που έχουμε είναι εντελώς αφύσικες, όπως π.χ. οι στάσεις των ακροβατών. Ένας ταυροκαθάπτης δεν μπορεί να πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα, να εκτελέσει το άλμα και να προσγειωθεί από την άλλη πλευρά. Είναι φύσει αδύνατον»…
- Πρώτα στη Συρία, μετά στην Κρήτη, ισχυρίζεται, γιατί οι περιοχές της Συρίας και της Παλαιστίνης (Εγγύς Ανατολή) είναι πολύ πλούσιες κυρίως σε σφραγιδοκυλίνδρους που φέρουν παραστάσεις ταυροκαθαψίων.
Κυρία καθηγήτρια, ζηλέψατε τη δόξα της κυρίας Ρεπούση, γνωστής από τον συνωστισμό στη Σμύρνη ή του Ηρόστρατου εμπρηστή του ναού της Αρτέμιδας, ενός από τα εφτά θαύματα του κόσμου;
Ναι, είναι πράγματι απίθανες και πολύ επικίνδυνες οι επιδείξεις στη ράχη ενός άγριου ταύρου, αλλά, όπως φαίνεται, ήταν επίσης ανυπέρβλητο το επίπεδο του Μινωικού πολιτισμού, έτσι ώστε να εκπαιδεύει τους νέους σε τέτοιες απίθανες γυμναστικές επιδείξεις και που ως μοναδικός και αξεπέραστος πολιτισμός είχε πιάσει για τα καλά τον ταύρο από τα κέρατα…
Δεν έχετε κανένα δικαίωμα να το απορρίπτετε χωρίς να παραθέτετε στοιχεία. Με το ‘’εγώ αυτό πιστεύω’’ δεν δικαιούστε να διαγράφετε ιστορία.
Ύστερα, ως καθηγήτρια θα έπρεπε να γνωρίζετε και καθηκόντως να διδάσκετε, ότι όλα τα ανατολικά παράλια της Μεσογείου (Κυλικία, Συρία, Λίβανος, Παλαιστίνη) κατά την περίοδο του Μινωικού πολιτισμού ήταν κρητικές και κυπριακές αποικίες και ναύσταθμοι. Δεν υπάρχει άλλη δύναμη ούτε άλλος πολιτισμός στην περιοχή εκτός από τους φίλους Αιγυπτίους, νοτιότερα, που δεν βγήκαν ποτέ στη Μεσόγειο και θάλασσά τους ήταν μόνο ο Νείλος.
Οι Φοίνικες στην περιοχή είναι καθαρά ελληνικό φύλο, απόγονοι του Αγήνορα, ιδρυτή της Τύρου, πατέρα του Φοίνικα, του Κύλικα και της Ευρώπης, μέχρι που περί το 1.200 – 1.100 π.Χ. κάποιοι αλλόφυλοι Σημίτες οικειοποιήθηκαν το ελληνικό όνομα των Φοινίκων, όπως συμβαίνει και σήμερα με τους Σλάβους που επιμένουν να ονομάζονται Μακεδόνες.
Επομένως οι σφραγιδόλιθοι με παραστάσεις ταυροκαθαψίων στη Συρία και Παλαιστίνη είναι αποδείξεις της έντονης παρουσίας και κυριαρχίας των Μινωιτών στην περιοχή, όπως το καταθέτει επίσης και η εβραϊκή Παλαιά Διαθήκη. Τίποτα απολύτως παραπάνω και σίγουρα δεν είναι απόδειξη ότι κάποιοι αλλόφυλοι προηγήθηκαν στα ταυροκαθάψια.
Και εν τέλει γιατί θέλετε όλα τα σπουδαία του ελληνικού πολιτισμού να μας έρχονται από κάποιους άλλους από την ανατολή;
